Blog bevrijdingsestafette zaterdag 14 september 2019

Maastricht Koningsplein > oversteek Maas Gouvernement > Markt Fotoreportage

Nog 2 dagen te gaan, we leven met zijn allen in een “bubbel”: voor ons draait deze week alles om deze estafette, er is voor je gevoel geen seconde tijd voor iets anders en door de vele berichtgevingen in kranten, tv, social media lijkt het alsof iedereen hiermee bezig is. De realiteit is toch iets anders….

Ik neem je even mee op deze zaterdagochtend:

Zijn de sportkleren al droog die gisteren weer gewassen zijn?
- We hebben met zijn allen sinds vorige week zaterdag alleen maar onze sportkleren aan gehad, ook bij alle ceremonies
In kranten en social media wordt de estafette en het bevrijdingsvuur vaak genoemd. Kirsten is al vroeg bezig om zoveel mogelijk hiervan op facebook te plaatsen.
De “blog” tekst van vrijdag geschreven, die iedere keer te lang is. Tja, er is zoveel te beschrijven.
- Andere teamleden zijn weer met andere activiteiten voor de estafette bezig, afspraken checken of opnieuw afstemmen
Foto’s selecteren (heel erg veel foto’s!)
De medische begeleidingsauto uitruimen en terugbrengen naar Kanne. Deze auto werd beschikbaar gesteld door “Star of life team” en wordt vooral gebruikt in meerdaagse wielertochten door geheel Europa en moet direct weer door naar een volgend evenement. Op tijd daar, want we moeten rond het middaguur in Maastricht centrum zijn, waar we verder gaan met waar we gisteren gebleven waren.

We verzamelen rond het middaguur bij hotel Maastricht, het weer is prachtig en we gaan in t-shirt en korte broek, tassen blijven achter. Uitgebreide briefing, want er zijn 2 grote ceremonies in Maastricht met veel, heel veel mensen. Dit hele weekend staat Maastricht in het teken van 75 jaar bevrijding. In “formatie van 2 naast elkaar” (ja, we hebben diverse formaties geoefend hoor!) rennen we in een rustig tempo met de gehele estafetteploeg (renners & begeleiding) en de fakkel met het bevrijdingsvuur langs de Maas over de Sterrenwal en het Gouvernementspad naar het Old Hickory monument bij het provinciehuis. Dit is de plaats waar 75 jaar geleden de Amerikaanse militairen met een bootje de Maas overstaken. Daar is onze supportersploeg weer present en sluit aan. We stellen ons op en wachten op de vele genodigden incl. de veteranen. Vele toespraken (de burgemeester, gouverneur en leider van de Old Hickory divisie) en tussendoor muziek & zang van de Maastreechter Staar. De ceremonie eindigt met de kranslegging bij het Old Hickory monument en daarna wordt het bevrijdingsvuur in de schaal ontstoken. We begeven ons als estafette team naar de waterkant, waar de fakkeldrager van dit moment (de voorzitter van AM) in een sloep stapt en met het vuur naar de westelijke Maasoever gebracht. Dit alles is heel mooi in beeld gebracht en is ’s avonds door de NOS uitgezonden.

Onze hele ploeg (meer dan 100 leden groot) gaat te voet naar de westoever, moet omlopen om aan de overkant te komen waar de sloep aanmeert, daar formeren we de gehele groep, incl. de jeugdatleten en supporters en moeten we wachten tot we kunnen vertrekken richting de binnenstad kruising Wilhelminabrug / Kesselskade. Daar wachten we op het moment dat we onze plaats in de stoet achter de Pipers kunnen innemen bij de Ticker-tape Parade, die door de binnenstad trekt met als eindpunt Markt / Stadhuis. Al wachtende met de kinderen vonden ze die oude auto’s toch wel erg stinken. Ach, zegt 1 van de kinderen “Nu weten we ten minste wel hoe de oorlog geroken heeft!”

We hebben héél, héél erg lang moeten wachten op moment dat onze ploeg aan kon sluiten bij deze parade, maar het was het wachten waard: vanaf de Maasboulevard liepen we door een haag van publiek, die ons allen al juichend en klappend enthousiast onthaalden, rijendik tot en met de aankomst bij de Markt. Kippenvel moment!

Bijna bij de Markt aangekomen: weer wachten. Het programma was royaal aan het uitlopen en we waren allemaal moe en dorstig van het lange wachten in de felle zon. Ook hier enorme drukte, ‘t hele marktplein bij het stadhuis puilde uit van het publiek. Burgemeester Penn – te Strake stond op het bordes om de parade van de veteranen te ontvangen. Na een tijdje gewacht te hebben, konden we ons opstellen op de Markt, schuin voor het stadhuis en het bevrijdingsvuur werd ontstoken, wauw, het vuur is thuis!

Daarna zouden we als estafetteploeg op het stadhuis ontvangen worden, onze “hometown”, door onze eigen Maastrichtse burgemeester, zoals we de hele week na iedere ceremonie tijdens onze estafette door Frankrijk, België en Nederland door de lokale burgemeesters ontvangen zijn. Maar helaas: de planning van het organiserende comité liet dit hier niet meer toe, wat voor ons toch een raar gevoel, een teleurstelling gaf. Na een bevrijdingsestafette van 960 kilometer arriveer in je thuisstad en hoop je op een mooie finale, met de burgemeester. We kregen een glaasje water en een consumptiebon om op het marktplein te nuttigen. We werden wel toegesproken door Jean Bruijnzeels van de gemeente Maastricht, die onze teleurstelling begreep, maar aan de planning niets kon veranderen. Daarna werden we uitgebreid toegesproken door de voorzitter van AM met een speciaal dankwoord aan de 4 leden van onze club die járenlang bezig zijn geweest met de organisatie van deze indrukwekkende bevrijdingsestafette. Chapeau!! Napraten op het marktplein, daar kwam een boekwerk tevoorschijn met foto’s en teksten over de oude estafettes, de geschiedenis, hoe mooi. Naar huis, eten en slapen, ondertussen begint de moeheid toch wel op te spelen.

Er zijn door meerdere filmploegen opnames gemaakt van deze dag, een daarvan is terug te zien op de NOS via deze link.

Morgen het sluitstuk van deze estafette: Margraten!

Tijdens deze dagen werd door een van de teamleden het volgende Keniaanse gezegde geciteerd:
“Wil je snel gaan: ga alleen, wil je ver komen: ga samen!”

Lees verder bij zondag 15 september

Carla A.

Delen met: