Blog bevrijdingsestafette zondag 15 september 2019

Maastricht Markt > Margraten Fotoreportage

We zijn nog steeds niet geland, we hebben zó ontzettend veel bijzondere belevenissen sámen meegemaakt, we raken niet uitgepraat.

Zondagmiddag 12.30 uur vertrekken we met 2 volle bussen (estafetteploeg & supporters) naar het provinciehuis, om met de voltallige lopersgroep te vertrekken naar de Amerikaanse Begraafplaats in Margraten, waar we het bevrijdingsvuur nogmaals gaan aansteken, bij aanvang van het grote Liberation concert, uitgevoerd door Philharmonie Zuid-Nederland met 2 koren. Vanaf het provinciehuis gaat het volledige A-team van start met fakkel, op weg naar het Belgisch monument in Cadier & Keer. Daar staat het B-team klaar om de fakkel over te nemen, op weg naar Margraten. Een aantal lopers rennen de gehele afstand. Het laatste deel van deze route gaat letterlijk over de linker rijbaan van de Rijksweg, waar op de rechterbaan de file van auto’s voor de Begraafplaats staat. A angekomen in Margraten (wat een drukte daar!) verzamelen we op het grasveld en wachten we totdat we als volledige groep in de 2-formatie naar de schaal lopen die we met de fakkel gaan aansteken.

Ondertussen waren er enkele probleempjes om op te lossen:

Ondanks vele afspraken, bleken de gereserveerde stoelen voor onze estafetteploeg incl. supporters bij het Liberation concert niet gereserveerd te zijn en het publiek stroomde al binnen. We hebben onze supportersploeg al vooruit gestuurd, zodat zij een aantal rijen van stoelen vrij konden houden voor de estafetteploeg. Ze hebben aan menigeen moeten uitleggen waarom die plaatsen werden vrijgehouden. Gelukkig konden ze met het noemen van de Bevrijdingsestafette op begrip van het publiek rekenen.
Zoals het hoort op de begraafplaats, draag je een lange broek. Maar de renners waren natuurlijk allemaal in korte broek gearriveerd en moesten de lange broek weer aan. Maar de bus met spullen is na het afzetten van de andere helft van de ploeg incl. het begeleidingsteam bij de begraafplaats, direct moeten doorrijden. Maar in die bus lagen alle tassen met lange broeken van de renners…….oei! De chauffeur gebeld, uitgelegd wat het probleem was. De “hindernis” was dat er van weerszijden een hele lange file van auto’s op weg naar de Begraafplaats stond, maar na uitleg aan de marechaussee werd er ruim baan gemaakt voor de buschauffeur en kon hij over de linker weghelft terugkeren naar de begraafplaats en konden de benodigde kleren (op het nippertje!) teruggebracht worden. Iedereen de lange broek aan en in de rij gaan staan om op te komen, zoals geoefend met de regisseur. Helaas ook hier: wachten……….

Na het seintje van de regisseur konden we als totale ploeg de fakkel met het vuur binnenbrengen, wat een mooie, trotse ploeg atleten! Het vuur werd ontstoken en we ontvingen een gebaar en een warme blik van burgemeester Akkermans. Wat een bijzondere burgemeester, die we de afgelopen 4 dagen (Brussel, Mesch, Noorbeek, Margraten, Maastricht, Margraten) intens hebben zien meeleven met de 75 jaar bevrijding en onze estafette.

Naar onze stoelen (wat is dat toch mooi, allemaal dezelfde shirts!) en het spektakel begint. Een inleidende toespraak, de “monoloog voor de vrijheid” werd uitgesproken, het Nederlandse en Amerikaanse volkslied werden gespeeld. Tijdens het Wilhelmus zong de hele ploeg uit volle borst (en in de houding) mee, wat een verbondenheid. Daarna de uitvoering van een prachtig concert, Mahler Symfonie nr. 2. Deze tweede symfonie gaat over leven, dood en wederopstanding. Een worsteling met het bestaan, het hoe en waarom van de mensheid. Onderwerpen waarover wij deze week regelmatig in gedachten waren.

De zon schitterde aan de hemel: nu kwamen de zweetdruppeltjes niet van het rennen, maar van het zitten in de zon en een intense week van 9 dagen trekt in gedachten voorbij…..

Na afloop in de bus, wachten (haha, alweer, we zijn het gewend) om het terrein te kunnen verlaten. De supportersbus en de bus met de estafetteploeg gaan naar Jekerdal, om samen af te sluiten onder het genot van een drankje.

Wat blijft over:

Gevoel van trots en verbondenheid
Teamgevoel: samen deze klus geklaard, inclusief aanpassingen die dagelijks passeerden
Ieder lid van de gehele ploeg had een essentiële functie in het geheel, niemand was onmisbaar
Bijzondere prestatie neergezet
Aaneenschakeling van ervaringen
Alle atleten zijn zonder blessures teruggekeerd, er is een enkele pleister geplakt
Heel erg veel foto’s. Wat was wanneer, welke dag, welke plaats, welke ceremonie
Gelukkig hebben we de blogs om de dagen opnieuw te ervaren

Een prachtige tocht komt hier ten einde, maar het is nog niet klaar, er komt nog meer!

Houd de website in de gaten: alle krantenartikelen e.a. verslagen zul je hier kunnen gaan lezen
Er komen nog meer foto’s
Wie weet was dit “Toch neet de lèste”
Als compleet team gaan we nog een keer samenkomen om “af te sluiten” en herinneringen op te halen
Deze verbondenheid blijft bestaan!

Lees verder bij dinsdag 17 september

Carla A.

Delen met: