In memoriam Jacques Peters
Beste leden,
Na het bericht van gisteren moet ik jullie met groot verdriet laten weten dat Jacques Peters gisteravond rustig is ingeslapen in het bijzijn van zijn gezin.
Een groot verlies voor de club wat uiteraard in het niets staat tot het verlies voor de familie. We wensen hen dan ook heel veel sterkte om dit verlies te verwerken en een plekje te geven.
Met het overlijden van Jacques verliezen we een ontzettend aimabele persoon die gezien en ongezien zo veel heeft betekend voor de club. Een prachtig mens die voor Atletiek Maastricht een grote plek in zijn leven had ingeruimd. We zullen hem met grote dankbaarheid herinneren.
Aan het einde van dit bericht is een condoleanceregister geopend waar iedereen die dat wenst een boodschap kan achterlaten. We zullen deze later bundelen tot een boekje dat we aan zijn vrouw Mieke zullen aanbieden. Zodra meer bekend is over de uitvaart zullen we dat berichten.
De uitvaartplechtigheid zal plaatsvinden op woensdag 11 januari om 12 uur te Eijsden.
namens het bestuur
Danny Zonneveld
Wat een verdrietig nieuws.Jacques was een lief en sociaal persoon.Ik ga je missen.Veel sterkte voor zijn familie.
Via een e-mail van Tonny Jaminon vernam ik dat Jacques gestorven was. Meer dan ik had gedacht raakte mij dit. Ik leerde Jacques circa 15 jaar geleden kennen via de ENCI-Bergloop, waar ik voor de elektronische tijdregistratie zorgde. Het was een rustige, bescheiden man. We hadden altijd fijn contact gedurende al die jaren.
Tijdens de laatste ENCI-Bergloop afgelopen november was het Jacques die ik als eerste zag ’s morgens vroeg op het terrein bij de ENCI, hij was al volop bezig met alles in orde te brengen. De begroeting was zoals altijd hartelijk.
Zo eindigde de dag ook weer, Jacques ging ook als een van de laatste vrijwilligers naar huis, na een hartelijke groet…
De ENCI-Bergloop heeft voor mij een stukje glans verloren zonder deze bijzondere, gewone mens!
Heel veel sterkte voor Mieke en de familie.
Hans Schroën (Chiptiming)
Dear Mrs. Peters and Family,
We heard the sad news about your husband and family member passing away and want to give our deepest condolences for your loss.
We are very thankful for all his efforts. He was always approachable and very caring. Jacques will be very much missed.
We wish you peace during these difficult times. Our thoughts are with you and your family.
Sincerely,
The 32nd board of UROS
____________________________________
Beste mevrouw Peters en Familie,
We hoorden van het tragische nieuws dat uw man en familielid, Jacques, overleden is en hierbij willen we onze condoleance en medeleven betuigen. Een praatje was snel gemaakt in de kantine bij AM en hij kwam altijd als een zorgzame man over en zal dan ook zeker gemist worden.
We wensen jullie heel veel sterkte in de komende tijd en zullen aan jullie denken.
Het 32e bestuur van Uros
Wat een verdrietig bericht. Van harte gecondoleerd, lieve Mieke en Kirsten en familie en vrienden. Ik heb Jacques na mijn verhuizing naar Oosterbeek niet meer gezien, maar daarvoor kwamen we elkaar wekelijks tegen bij AM. We liepen wel eens samen (hij liep me er altijd uit), we hebben samen bestuurd, geregeld en geschreven aan het boek over de geschiedenis van AM. We hebben het vooral ook leuk gehad samen. Jaques was altijd positief en geïnteresseerd, luisterde, had mooie verhalen en prachtige ideeën om mensen binnen de club met elkaar te verbinden. Ik denk met grote bewondering en genegenheid aan hem terug.
Marjet Tamse
Met het overlijden van Jacques verliezen we een drijvende kracht binnen de vereniging want zeg je Jacques dan zeg je Atletiek Maastricht en zeg je Atletiek Maastricht dan zeg je Jacques.
Atletiek Maastricht zat in Jacques’ zijn DNA. Hoewel hij, volgens de archieven pas op wat latere leeftijd in 1984 lid werd van AV 34 was hij al heel snel verknocht aan deze club. Ook het gezin werd door Jacques besmet met het atletiekvirus. Als loper behoorde Jacques in die tijd tot de middelmaat met een halve marathontijd van 1.29 maar als lid behoorde hij tot de absolute top. In 1988 maakte hij zijn bestuurlijke debuut als lid van de kascommissie. Vele commissies en werkgroepen volgden. In 2012 kwam hij in het bestuur als secretaris.
Als ik aan Jacques denk dan komen de volgende woorden bij mij naar boven:
Natuur. Je kon Jacques geen groter plezier doen dan tegen hem zeggen dat je fruitboom wel erg wild begon te groeien. Voor je het wist kwam hij langs om je te helpen met snoeien en snoeiadvies. Veel kreeg je ook van hem te horen over zijn eigen fruitweide, het stoken van alcohol van het overtollig fruit, de kippen, de moestuin, de snoeiploeg van IKL en ga zo maar door. Aan zijn rode wangen kon je zien dat hij het liefste buiten was.
Sportief. Jacques liet geen gelegenheid liggen om te bewegen. Wandelen of fietsen met de Pensionados, alle afspraken binnen een straal van 20km gingen op de fiets, hardlopen werd aangepast naar de leeftijd en lichamelijke ongemakken maar stoppen ho maar.
Sterk. Prostaatkanker, een openhartoperatie, gebroken enkel en ook de fysieke ongemakken van Mieke kregen hem er niet onder. Doorgaan. Heel voorzichtig de draad weer oppakken en hem dan langzaam uitrekken zodat hij steeds wat verder kon. Elke dag een PR.
Betrokkenheid. Jacques was binnen de vereniging overal bij betrokken. De rol van secretaris was hem op het lijf geschreven omdat je je dan met alles mag bemoeien. Jacques zat in het bestuur, Jacques zat in de organisatie van de Enci bergloop die afgelopen jaar zijn 75e editie mocht beleven, Jacques draaide bardienst, Jacques was signaleur bij Zweit veur Leid, Jacques zat in de organisatie van de Haarder luip, Jacques was coördinator van de vrijwilligers bij de Ironman, Jacques zat in de onderhoudsploeg van de baan. Je kan het zo gek niet bedenken of je kwam dat vrolijke gezicht wel tegen. Tastbaar bewijs van zijn betrokkenheid is het boek 85 jaar en springlevend,- een canon van de atletiek in Maastricht, dat Jacques schreef en dat nog steeds is te verkrijgen op mijnbestseller.nl.
Estafette. Speciaal wil ik noemen de bevrijdingsestafette van 2019 waar Jacques de drijvende kracht is geweest in de organisatie van dit evenement om 75 jaar vrijheid te herdenken. De mini bevrijdingsestafette die hij in 2014 had helpen organiseren had een oude liefde, die voor Jacques in 1986 ontstond bij zijn deelname aan de Amerika Estafette, weer tot leven gewekt. “Toch neet de leste” schreef hij toen we na 25 jaar de fakkelhouder uit de mottenballen konden halen om een oude traditie nieuw leven in te blazen. Wat was hij trots op deze estafette. Ik heb hem in die reis regelmatig een traantje zien wegpinken. Een absolute kroon op zijn Atletiek Maastricht carrière.
De publicatie van zijn boek over alle bevrijdingsestafettes waar hij jarenlang aan heeft geschaafd en geschuurd en dat nu bij de drukker ligt voor de laatste punten en komma’s, zal hij zelf niet meemaken. We gaan zorgen dat het boek wordt uitgegeven en ik roep alle aanwezigen op om een exemplaar te bestellen. De eventuele opbrengsten zullen we, in samenspraak met de familie, schenken aan een goed doel dat Jacques zijn goedkeuring had kunnen dragen.
Op de club was Jacques altijd vrolijk en opgewekt, altijd bereid om een ander te helpen, altijd bezig maar nooit op de voorgrond tredend. Altijd wel met een lijstje in zijn hoofd van mensen die hij nog even moest aanspreken of dingetjes die nog even gedaan moesten worden. Er zal geen dag zijn voorbij gegaan dat hij niet op een of andere wijze met Atletiek Maastricht bezig was.
Binnen het bestuur was Jacques nadrukkelijker aanwezig. Vergaderingen met Jacques duurden steevast een half uur langer dan zonder Jacques. Hij had altijd nog wel wat punten in te brengen groot of klein. En hij sloeg bijna nooit een vergadering over. Desnoods werd de vergadering thuis in Borgharen gehouden met een voet omhoog op een krukje en om het half uur onderbroken door het gebeier van de hangklok. Jacques had ook zo zijn stokpaardjes. Die kwamen in elke bespreking wel even aan de orde en dan maakte het niet uit of het over iets heel anders ging het punt moest toch even worden gemaakt. Een zo’n stokpaardje was blessurepreventie. Hoe kan het anders van iemand die altijd met beveiliging en risicomanagement bezig is geweest.
Jacques kon ook eigenwijs zijn. Waar de hele wereld het woord barbecue afkort met de letters BBQ moest dat volgens Jacques BBC zijn. De letter q kwam immers in het woord barbecue helemaal niet voor.
Boos werd Jacques zelden en zelfs als hij boos was, was Jacques een van de weinige mensen die ik dan nog steeds sympathiek bleef vinden
“Loer uns”. Daarmee begon meestal een berichtje van Jacques. Een idee wat hij wilde voorhouden, de agenda voor de komende vergadering, de notulen van de vorige vergadering, de begroting van de estafette, een boze brief naar Maastricht Sport. Het begon meestal met Loer uns.
In dat Loer uns zit heel veel. Kijk eens even mee. Het is bespreekbaar. Twee weten meer dan een. Laten we het samen doen. We verliezen in Jacques een echt verenigingsmens.
We gaan je missen.
Jacques, Mike, Kirsten, Elke.
Het roodborstje op je kist, getekend door een van je kleinkinderen, tekent je in mijn herinnering.
Wetend hoe jij en ik bermen afluisterden naar vogelgeluidjes van vinkeslag, roodborstje, heggemus tot tjiftjaf en meer; de buizerd, valk en leeuwerik opmerkten in het veld: wandelend, fietsend of hardlopend.
In werkgroepen, bestuur en andere activiteiten vonden we elkaar moeiteloos.
Hoeveel jaren en kilometers hebben we niet samen gelopen, getraind, wedstrijden gelopen, maar ook samen lange wegen afgelegd?
Met deze beelden en woorden doe ik je tekort; herinneringen zijn gelukkig meer dan dat!
Mieke, Kirsten, Elke: sterkte en warmte!
Jacques, vriend; het ga je goed!
Je loopmaat,
Joep.
Ja jacques hier wordt ik heel stil van.
Ik heb ook jaren lang met jouw getraind en halve marathon gelopen.
Ik was een onopvallende achter in de groep lopende persoon.
Maar jij liet je altijd even afzakken om een praatje
Met mij te maken.
Je was een geweldige vent.
Mieke en kinderen heel veel sterkte.
Ik heb Jacques leren kennen in april 2016 op weg naar Berlijn ( in de trein) voor de halve marathon. Wat waren dat fijne, gezellige en mooie gesprekken in de coupé. Jacques had voor iedereen een luisterend oor en een wijze raad.
Een groot verlies en verdriet voor familie , vrienden en bekenden van Jacques.
Heel veel kracht om verder te gaan zonder jullie Jacques.
Mariet Collet.
Lieve Mieke en familie
Heel veel sterkte toegewenst om dit grote verlies te verwerken en om de leegte die Jacques achterlaat een plek te kunnen geven.
Leef Mieke,
Wat ’n heftig beriech dat Jacques d’r neet mie is. Iech wins diech en de (klein) kinder hiel väöl stèrkte um dit groet verlees ’n plaots te geve. Iech hoop tot geer krach kint pötte oet alle sjoen herinneringe aon häöm. Nogmaols, hiel väöl stèrkte allemaol.
Thea Oomen
Jacques, maan vaan Natuur, Atletiek Mestreech en AV’34, Bevrijdingsestafette, Protocolle, Veiligheid, secretariaat, femilie, maan vaan Mieke, pa vaan Kirsten en Elke. Jacques waor geine maan vaan veuraon mehvaan tösse de lui en zoonder poeha.
Es iech aon Jacques dink es maan vaan miene goonsdag-aovend-groep kump spontaan weer ‘nne lach op mien geziech. Neet umtot heer de clown waor, dao zien aandere lede beter in, meh zien vaste rituele: Achteroet renne kos heer wie de beste. eederein leep heer daan vaan de baon. Zien benadering es heer get wow zegke. “Höbste eve, iech höb get metgemaak” of iech gaon diech get vertelle meh geine vertelle”. Meh eederein wis dat al umdat heer dat al tege eederein had verteld. Zien sjreiverstalent had heer zelf ontwikkeld. Zien book heet zeker doezend versies gehad en waor nao zien ierste idee in 2014 nog steeds neet aof. Oeteindelek is ’t bij de drökker terecht gekoume en zow ’t dees week klaor zien. Zien hart en zie laog in dat book. Iech bin noe zier benuid wat dao allemaol in is opgeteikend. Iech zal ziene “Jao, jao”, “Höbste eve”, “Wètste”, “Kump good” goon misse. Meh zie blieve ’n herinnering aon de unieke mins dee heer waor. Met dees positieve herinneringe blijf heer in us harte leve.
Pierre Geelen
Ik kende Jacques als een vriendelijke en sportieve man. Wat zulke jullie hem missen. Heel veel sterkte gewenst.
Wat een verdrietig bericht over Jacques: een fijn mens ; vaak een glimlach op zijn gezicht ; pretogen.
En altijd een bemoedigend woord.
Dank je Jacques dat we je hebben mogen leren kennen als loper, als organisator, gewoon als een aimabele man.
We zullen je niet vergeten.
Veel sterkte en kracht voor de familie.
Pia en Maurice
Mieke en familie,
Wat een ontzettend naar bericht dat Jacques zo plotseling is overleden…
Ik hoop dat je het kunt opbrengen om weer te komen wandelen!
Veel kracht gewenst komende periode
X Carry
Het is onwerkelijk, zaterdag 31 december nog een kort praatje. Jacques blij en trots met het rondje dat hij net lekker gelopen heeft. Een paar dagen later het trieste bericht.
Ik heb Jacques leren kennen bij de bevrijdingsestafette. Zijn betrokkenheid, bescheidenheid en vriendelijkheid kenmerken hem.
Ik wens de familie veel sterkte.
Pascal van der Heijde
We zijn er nog stil van ….en die stilte hebben we laten even voortduren, een kaarsje gebrand. Ik herinner me dat we op woensdag, op de baan, regelmatig samen hebben gelopen en er was niets wat je ontging. Van het plasje water dat er niet hoorde te liggen of de lat die je aan kant schoof. Je regelde veel zelf en nooit te beroerd om antwoord te geven op een vraag. Een man die kwaliteit en veiligheid hoog in het vaandel had staan. Maar vooral een bescheiden en mooie persoonlijkheid die zich zelf niet op de voorgrond stelde.
Heel veel sterkte voor de familie!
Leef Mieke , Kirsten en Elke,
Es 8 jaorige kwaom iech al es keend bij uuch toes. Jacques kos iech dus al mie dan 35 jaor. Iers es pap vaan mien av’34 atletiek vriendin Elke n her groete zus Kirsten. Tijdens ut hoeg water in Hare hobbe Kirsten en Elke bij us gelogeerd diech bleefs in Borgharen!
Es kinder hobbe veer same diks wedstrijden gelaope auch mit mien pap Frank dee jaore mit Jacques heet getraind. Es volwassenen lierde iech Jacques kinne es unne mins dee alles veur atletiek mestreech regelde. Veer zien samen nao Normandie gegaon de bevrijdingsestafette boe Jacques zoevaol tied aon heet besteid. In de zomer nao geit twiefel vaan Jacques weer samen es vrijwilliger coördinator veur de ironman gewerkt. Aofgelaope zaterdag waor heer zoe blij bij us laopje vd Nachtegaal. Her zei tegen miech: Kirsten dit weurt mien groetse afstand vaan 2022! Twie daog dernao dit vreselijk berich. Iech vergeet hum noets. Poen en daanke veur alles ! Kirsten Smits
Jacques was aimabel, vriendelijk, belangstellend, altijd in voor een praatje, attent, heel actief, verbindend, maar ook heel bescheiden, maar vooral die alleszeggende vriendelijke glimlach ! Bedankt, Jacques, we zullen je enorm missen.
Heel veel sterkte voor de familie !
Wat een verschrikkelijk, triest bericht. Niet te bevatten. Zo oneerlijk, zo onverwachts.
Jacques kende ik als een altijd vriendelijk, hulpvaardig persoon. Oprechte interesse in iedereen, een verenigingsmens, een mensenmens.
Wat zul je gemist worden.
Heel veel sterkte en kracht voor zijn familie en vrienden.
Rust zacht lieve Jacques
Op advies van Rene Rikers en Peter van de Aart werd ik in ’88 lid van AV’34. Onder leiding van eerst Sjeng Overhof en later John van Beekum zaten wij samen in groep 3 met o.a. Ed Schils, Peter Demarteau, Vik Boonen, Hans Wemmers, Martin Kenter en Leny Laarmans. Jacques en ik hadden elkaar al snel als loopmaatje gevonden. De maandagavond was steevast: „de weeg op“. Tijdens de duurlopen had je het over de halve mararthon in 1.30 uur: „EIN DERTIG“. De loopevenementen waar wij aan meededen stonden allemaal in het teken van die „EIN DERTIG“. De Treechloop, De Observantenloop, De Telematicaloop, De Stadsloop waren leuk om te doen maar De Halve Marathon van Margraten daar moest het gebeuren. Aan de start zagen we dat de organisatie voor goede hazen had gezorgd: Martin ten Kate, Gerard Nijboer en Aart Stigter. Het startschot viel en voordat we Margraten uit waren, waren de hazen in geen velden of wegen te bekennen. Die zien we dadelijk wel terug was de gerusstellende opmerking van Jacques. Niet teveel op de tussentijden letten het gaat om de tweede helft. Tweede helft?? Van het voetballen wist ik dat je de eerste helft de wind in de rug had en de tweede wind tegen of andersom. Halverwege stond John van Beekum langs de kant met een instemmende blik. Voor ons een teken dat we goed bezig waren. Het tempo ging iets omhoog en ons euforisch gevoel gaf ons vleugels. Jopie Rikers die op de laatste klim ons aanmoedigde om vooral door te bijten was voor ons het laatste zetje naar de bevrijdende finish. „EIN DERTIG“. We trakteerden onszelf met schouderkloppen. Het eerste wat Jacques zei was: „Djonnie ze kinne noe zegge wat ze wille mer dit numme ze us neet mie aof“.
Enigzins bijgekomen togen we naar de bar. Daar kwamen we inderdaad onze hazen tegen nippend aan een kopje pickwick thee. We bestelden, zoals een echte AV’34er waardig is, een Leffe en toosten op ons succes: de halve marathon in „EIN DERTIG“ !!
Jacques, het hardlopen is voor jou nu afgelopen maar ik loop nog even door. Als ik door het Cannerbos of het ENCI-bos loop zal ik af en toe naar boven kijken en met een knipoog gedenk ik jou en je woorden: „Djonnie ze kinne noe zegge wat ze wille mer dit numme ze us neet mie aof“.
Selamat Jalan Jaques.
Lieve Jacques, opeens ben je er niet meer, wat een schok, ik zal je missen. Vele uren heb ik samen met jouw hardlopend mogen doorbrengen, waarvoor ik heel dankbaar ben. Heel wat jaren geleden kwam ik bij toeval op een woensdag in de trainingsgroep van Pierre terecht. Jij en Wim zorgden er meteen voor dat ik mij thuis voelde, met ontzettend veel slap geouwehoer werd er serieus getraind. Wat hebben we vaak gelachen. Heb ontzettend veel van jouw als ervaren hardloper geleerd tijdens de baantraining. Ook betrok je me meteen bij allerhande georganiseerde activiteiten van de club. Daar was je goed in, mensen verbinden, achter de schermen duizend dingen regelen, maar jezelf nooit op de voorgrond stellen. We liepen wel eens een wedstrijd samen. Bij de halve marathon in Amsterdam ging is als een jonge hond van start, jij waarschuwde me nog, doe het nu rustig aan. Voor de ingang van het Vondelpark kwam je me op je gemak langsgelopen, lachte naar me en hoefde niet veel te zeggen, om die blik van je kan ik nu nog lachen.
Je overwon kanker, blessures en een hartoperatie, vocht je iedere keer weer terug, hoe moeilijk ook, je bouwde je hardloopconditie weer op. Mening maal hebben we ook samen genoten van het hardlopen op Zaterdag in Bunde, dat we regelmatig afsloten met nog even een kopje koffie in de tuin en goed snoeiadvies voor de fruitbomen. Tijdens het lopen had je ook aandacht voor de natuur, je wist veel vogels te herkennen en maakte me erop attent. Je kon echt genieten van de kleine dingen in het leven, had altijd goede zin, was vriendelijk, bescheiden, geïnteresseerd in je medemens, had een ontzettende optimistische instelling, hield van grapjes maken en gezelligheid. Je was een ongelooflijk lief en goed mens, bedankt voor je vriendschap. Heel veel sterkte voor Mieke, Kirsten, Elke, familie en vrienden met dit plotselinge verlies.
Jacques was een echt verenigingsmens en een mentor voor de jongere generatie bestuurders en trainers. Met vanaf het begin ook een warm hart voor de wandelsportafdeling. Lieve Mieke, veel sterkte.
Rineke Vasse
Ik heb je vorige week pas leren kennen, samen gezellig kerenvlaai gegeten in de Nachtegaal.
Familie, heel veel sterkte, Nicole
Lieve familie
Jacques was enkele jaren geleden mijn gids bij mijn start bij M.A.
Altijd behulpzaam, vol interesse en zeer aimabel.
Ik wens jullie heel veel sterkte met dit grote verlies.
Lieve Mieke, Kirsten & Elke
Kump good, ik had het Jacques zo graag nog horen zeggen.
Het is zo onbegrijpelijk en oneerlijke dat deze lieve attente en bescheiden man er niet meer is.
Ik hoop dat waar hij nou is ze ook proeme vlaoj hebben !
We bewaren je in ons hart .
Gerard & Henriette xxx
Vanaf het begin van mijn lidmaatschap bij Av34 meer da 25 jaar geleden, was Jaques iemand die als een rode draad door de lliep. Het is onwerkelijk dat deze organisator, inspirator, verbinder er niet meer is. Famille en iedereen sterkte bij dit verlies.
Jef Brauers
Midden in het leven, nog zoveel te geven
Ideeen en plannen te over in één keer voorbij
Voor ons was je een kei, uniek in je soort
We zetten ons leven in jouw gedachten voort
Achter tranen van verdriet schuilt een glimlach van herinneringen…..
Jacques leren kennen als een stille kracht die veel en goed werk deed bij de atletiek club, soms samen lopend in de groep waar we vaker gesprekken hadden over het werk uit zijn verleden op de SHE afdeling. Jacques had veel interesse voor de huidige gang van zaken betreffende de veiligheid op het Chemelot terrein.
Mieke, Kirsten, Elke en familie heel veel sterkte met dit zware verlies.
Wat een triest bericht en wat een verlies.
Ik ken Jacques als een lieve vriendelijke man, druk in de weer om de activiteiten in goede banen te leiden.
Heel veel sterkte voor zijn familie.
Als een kapitein stond Jacques vaak aan het roer van de club. Wel een bijzondere roerganger. Hij stond zich nergens op voor. Onzichtbaar maar toch aanwezig. Mijn eerste echte kennismaking met hem vond plaats bij het vrijwilligersteam van de Triatlon Maastricht aan de Lage Kanaaldijk. Vriendelijk maar zonder al te veel woorden wees hij mij de weg.
Gecondoleerd en veel sterkte toegewenst in deze moeilijke tijd.
Persoonlijk kende ik Jacques niet echt maar ik weet wel dat hij voor de club een grote
betekenis had en dat hij altijd aanwezig was.
Jacques was een heel vriendelijke man, altijd interesse voor iedereen. Ik weet dat hij veel voor de club betekent heeft. Herinner me de vele uurtjes na de trainingen in de kantine. Super leuke vent. Iedereen zal hem gaan missen. Veel sterkte voor familie en vrienden.
Marc Jaspers
Gecondoleerd met het verlies van deze fijne lieve man met het hart op de goede plek!
Wij wensen de familie veel kracht en sterkte toe in deze zware tijd.
Roger Sliepen en Chantal Augustus
Gecondoleerd en veel sterkte voor al zijn dierbaren.
Vanaf het begin van mijn lidmaatschap bij AV34 meer dan 25 jaar geleden, was Jacques iemand die als een rode draad door de vereniging liep. Het is onwerkelijk dat deze organisator, inspirator en verbinder er niet meer is. Familie en iedereen sterkte bij dit verlies.
Jef Brauers
Gecondoleerd en heel veel sterkte en kracht gewenst voor familie en naasten.
Dunja en Josha
Een aantal weken geleden liep je met ons mee, mijn eerste kennismaking met je.
Ik werd blij verrast door je warmte en oprechte genegenheid.
Ik heb in die warme wolk met je meegelopen, dat gaf mij een goed gevoel en is nu voorbeeld voor mij.
Ik wens familie veel sterkte in het dragen van het gemis om deze mensenmens.
Kaat
Wat een ontzettend verdrietig bericht!
Heel veel sterkte en kracht voor de familie!
Wat een triest bericht. Ik ken Jacques van AV’34 lang geleden. Hij was een leuke, spontane,
vriendelijke man die nooit op de voorgrond stond, zo zal ik hem altijd blijven herinneren.
Ik wens de familie heel veel sterkte en kracht toe met dit grote verlies.
Rust zacht Jacques.
Vanmorgen vernamen wij via Nikkela Bonfrere dat Jacques afgelopen woensdag is overleden ten gevolge van een ongelukkige val tijdens zijn fietstocht afgelopen maandag: Dit kwam ongelofelijk hard aan bij ons beiden aangezien we bezig waren met het inplannen op korte termijn van een gezellig avond met Mieke en Jacques bij ons of bij hun. En dan zo’n intriest bericht dat je niet meteen kunt vatten. Hoe zwaar moet dit niet zijn voor Mieke, Kirsten, Elke, de kleinkinderen en naaste familie.
Ik ken Jacques al ruim 38 jaar, als (oud) voorzitter van AV’34, als Lid van het Bevrijdingsestafette Comité maar vooral als actief mede clublid bij AV’34 en deels bij Atletiek Maastricht. Jacques was een echt verenigings-mens en in die hoedanigheid betrokken bij vele evenementen, wedstrijden en trainingen. Hij was altijd bereid de helpende hand te bieden en waar mogelijk te ondersteunen.
Heel fijne herinneringen (die nu nog meer betekenen) zijn dan er dan ook legio voor mij: Vooral de saamhorigheid bij de diverse estafette’s (1984, 1986, 1989, 1994 en ook 2019) blijven mij bij. Voor Atletiek Maastricht is dit zonder meer ook een groot verlies en zal Jacques node gemist worden.
Ik ben ervan overtuigd dat al de mooie, oprechte reacties van medeleven die hier voorbij zijn gekomen en nog komen op termijn een troost kunnen zijn voor Mieke, Kirsten, Elke, kleinkinderen en naaste familie bij het verwerken van dit onverwachte, noodlottig verlies van Jacques.
Wij wensen vooralsnog iedereen veel sterkte om de komende tijd samen het verlies van Jacques te verwerken, hoe moeilijk dan ook.
André & Mimy
Vandaag, 6 januari, las ik dit trieste bericht van het overlijden van Jacques.
Hoewel ik al een lange tijd geen contact meer met met hem had, schrok ik hier enorm van.
Ik herinner hem als een hele spontane en aimabele clubgenoot.
Ik wens zijn familie heel veel sterkte met het verwerken van dit verlies
Gecondoleerd allen met het overlijden van Jacques Peters. Wat een verschrikkelijk slecht nieuws was dat. Gevallen met de fiets en niets meer aan te doen. Afschuwelijk. We gaan je missen. Een markant clublid is niet meer. Sterkte voor alle naasten en familie.
In mijn gedachten blijft de bank in de kleedruimte op Jekerdal jouw plekje. Jacques, rust zacht. Nick Custers.
Gecondoleerd aan allen die hem lief hadden.
Wat een gemis..
Zijn vriendelijke glimlach zal me bij blijven.
Sterkte!
Guyonne
Met bewondering gekeken hoe je aan het revalideren was. Dan dit nare ongeval. Heel verdrietig. Rust zacht Jacques.
Jacques was een aimabele man die zich op een bijzondere en prettige manier inzette voor de club. Het trieste bericht dat hij overleden is raakte me. Ik wens de familie veel sterkte met het verlies.
Met bewondering gekeken hoe je je revalidatie aanpakte. Dan dit nare ongeval. Heel verdrietig. Rust zacht Jacques
Wat een vreselijk verdrietig bericht en grote klap dat Jacques zo plotseling en onverwacht uit het leven is gerukt. Een zo aimabele en lieve zachte man met altijd een hartelijk woordje. Zal jouw warme glimlach en grapjes missen op de woensdagavonden. Heel veel sterkte voor de familie met dit grote verlies en ook voor alle vrienden bij AM.
Jacques was een bescheiden persoon vol vriendelijkheid en daardoor en door zijn enorme betrokkenheid zowel bij AM als bij vrijwillig landschapsbeheer en diverse andere vrijwilligersactiviteiten een grote steun voor velen. Niet alleen als bestuurslid bij AM, als lid van de AM-werkgroep Gezondheid en Veiligheid, als coördinator ENCI-bergloop, als stuwende kracht achter de bevrijdingsestafettes van de laatste jaren maar ook als persoon. Als geen ander was hij in staat vriendschappen te blijven onderhouden. De laatste jaren – tot zijn bypass-operatie – liepen we vrijwel elke zaterdag een rondje vanaf station Bunde of vanuit Borgharen. En genoten we van de natuur onderweg want Jacques was ook een groot natuurliefhebber. Vrijwel geen vogeltje bleef onbenoemd. Kenmerkend voor Jacques was dat hij dan altijd een interessante krantenbijlage of tijdschrift meenam om door te geven of – in het najaar – een zak appels uit zijn eigen boomgaard.
Het is schokkend dat hij nu zo plotseling het eeuwige voor het tijdelijke heeft verruild.
Ik zal hem zeer missen.
Ik wens Mieke, Elke en Kirsten en andere naasten veel sterkte toe om dit verlies te verwerken.
Dit is niet te bevatten. Wat een gemis, vooral voor familie en andere naasten.
Sterkte, en ik koester zoals velen een mooi mens.
Meer dan 30 jaar mijn loopmaat over de Limburge wegen, veldpaden bossen en alle plaatsen waar we maar konden lopen. Altijd met evenveel plezier onze tochten gemaakt. De laatste jaren werd het door diverse omstandigheden wat minder maar we bleven lopen. Het afgelopen jaar stond in ons beider herstel . Sjaak van de hartoperatie en ik van mijn trombosebeen. Samen hebben in een half jaar goede progressie geboekt. We waren beiden weer in staat om de gewenste kilometers te lopen. Op het einde van het jaar zelfs richting 10 km en trots dat we beiden waren. Echter in december sloeg noodlot weer eens toe. Ik moets ook hartoperatie ondergaan en lag er weer uit. Sjaak was de eerste die mij tips kwam geven wat ik het beste kon doen en langzamerhand ging het inderdaad de goede kant. Totdat ik afgelopen week hoorde wat er met Sjaak gebeurd. Ik kon het bniet geloven en kan het nog steeds niet bevatten. Ik zal je missen maar zeker niet vergeten in mijn herstel van de operatie. Het is triest dat zoiets kan gebeuren.
Mieke, Kirsten, Elke en de kleinkinderen heel veel strekte in deze moeilijke tijd.
Jacques was één van de eerste mensen die ik leerde kennen bij de club. Dank voor jouw warme ontvangst. Dank voor je belangstelling, kennis, verhalen en inzet.
Wat zal je gemist worden en wat zullen ze trots op je zijn!
“Sjoen route Jan”, zei Jacques dan tegen mij, als we na een mooie wandeling weer terug waren bij de auto’s.
De Pensionados gaan hem missen.
Heel erg missen.
Mieke, Kirsten en Elke sterke met dit zeer groot verlies.
Jan Staal
Wat een verdrietig nieuws… Ik herinner mij Jacques vooral als een zeer vriendelijke man. Een vast gezicht binnen onze club. Bescheiden in zijn optreden, maar op de achtergrond enorm belangrijk als vrijwilliger voor de club en bij evenementen, zoals de Enci Bergloop, de Bevrijdingsestafette en de Iron Man. Het was ook Jacques die in het papieren clubarchief dook om achterhalen dat ik daadwerkelijk al 25 jaar lid ben van de club. Ik ben hem dankbaar dat hij die moeite heeft gedaan. Jacques, we gaan je missen! Je vriendelijke lach en behulpzaamheid. Heel veel sterkte voor familie en vrienden!
Altijd een vriendelijk woord, altijd een twinkeling en glimlach als hij me zag. En dat zal niet alleen voor mij gelden.
Een milde man, meestal een genuanceerde man.
Bescheiden en eigenlijk onmisbaar.
We gaan hem toch moeten missen. Op de baan, in de bestuurskamer, bij de activiteiten, in het sportcafe, op de fiets naar huis, ….
Lieve Jacques, ik zal me jouw vriendelijke, oprechte glimlach blijven herinneren en je missen.
Heel veel sterkte voor de familie en iedereen die hem mist.
Meer dan twintig jaar liep ik wekelijks met Jacques, en samen liepen we in Amsterdam, Brussel, Parijs en Berlijn. Dat zijn mooie en waardevolle herinneringen. Maar de apotheose was natuurlijk “zijn estafette”, die hij na 25 jaar afwezigheid tóch weer nieuw leven wist in te blazen, onder het motto: Tóch neet de lètste…. Want iedereen dacht dat in 1994, met de viering van 50 jaar bevrijding. Nee, Jacques dacht daar anders over, het moest mogelijk zijn bij 75 jaar bevrijding, en hij kreeg iedereen mee en maakte het mogelijk.!! Jacques werd steeds meer de verbinder in onze vereniging, hij sprak met iedereen en wat er ook was, hij zette iedereen weer op het goede spoor onder zijn motto: Kump good.! Vergaderen mochten we dat nooit noemen, nee want hij had alleen even iets te bespreken gehad.! Onze vereniging zal hem ontzettend gaan missen.
Jacques herstelde goed van een operatie afgelopen jaar en bij de afsluiting van het jaar 2022 afgelopen zaterdag bij de Nachtegaal was hij inderdaad vol optimisme over het nieuwe jaar dat voor ons stond. Dat was een genot om te zien, maar dat had nooit mijn afscheid van Jacques mogen worden. Dat werd het echter wél, en dat is nog steeds onwerkelijk. Mieke, Kirsten, Elke en de kleinkinderen, heel veel sterkte met het verwerken van dit verlies.
Ik heb er geen woorden voor.
Jacques was voor mij een vriend en grote toeverlaat.
Ik zal hem heel erg missen.Ik wens de familie veel sterkte toe met dit verlies,Mireille
Geschokt door dit bericht.
Als vrijwilliger bij diverse lopen kwam ik Jacques vaak tegen.
Ook mooie herinneringen aan de bevrijdingsestafettes samen.
Afgelopen Enci-Bergloop nog uitgebreid met hem gesproken over zijn boek.
Ik wens Mieke en familie veel sterkte komende tijd.
Nico Wetzels
Wat een enorm verdrietig nieuws.
Heel veel sterkte voor familie en vrienden met dit grote verlies!
Roel Wijmenga
Jacques was mijn eerste kennismaking met AM. Jacques liet mij meteen welkom voelen, ook door direct verbinding te leggen met andere trainers. Positief en initiatiefrijk voor de club en niet voor zichzelf. Heel veel sterkte voor familie en de vele anderen die Jacques hebben mogen kennen.
In Jacques verlies ik niet alleen een gewaardeerd mede-bestuurslid maar ook een echte vriend.
Ik wens Mieke en familie veel sterkte met het verwerken van dit zware verlies.
Jacques, een aantal jaren heb ik jou mogen leren kennen. Al rennend sprak je gedreven over het werk waar AM op dat moment mensen voor zocht, de appels die je meenam door weer en wind, jouw prachtige canon en recent nog, een mogelijk thema bijeenkomst in het voorjaar. Maar vooral als Jacques, een stille en lieve kracht voor mensen en AM. Dank Jacques, voor wie je was en wat je gedaan hebt. Veel kracht voor de familie en vrienden van Jacques.
Jacques was een heel fijn mens om mee om te gaan, had altijd een luisterend oor voor iedereen.
Ik zal je missen, het samen naar huis fietsen op maandag en woensdag avond en donderdag in de kantine, zal ook heel vreemd aanvoelen zonder jou.
We zullen altijd aan je blijven denken van Jan en Paula.
Zo ontzettend triest te horen van het ongeval en het overlijden van Jacques. Rust in vrede en heel veel sterkte voor allen en zeker de familie.
Jacques, bescheiden, veel passie, familieman, hart voor AV’34 en Atletiek Maastricht en de mensen van deze clubs, altijd aandacht voor de ander, warme mens, niets was je te veel. Dit was Jacques ten voeten uit. Het is een grote klap dat hij er niet meer is. Voor de familie en onze club. Het is niet te bevatten dat Jacques er niet meer is.
Een prachtig moment je emotionele speech tijdens de Bevrijdingsestafette 2019 in Frankrijk. Een onvergetelijk moment het samen lopen tijdens dit evenement samen met jouw Kirsten, geweldig.
Ik zal je missen en bedankt voor alles.
Wat ontzettend verdrietig. Jacques, zo onverwacht uit het leven gerukt….zo’n lieve man met altijd een hartelijk woord voor iedereen. Wat zal hij gemist gaan worden. Een groot verlies voor onze vereniging. Heel veel sterkte voor de familie.
Wat een schok, wat een verdriet.
Heel veel sterkte voor ieder die Jacques kende.
Wat zal iedereen Jacques gaan missen.
Steunpilaar, noodhulp, raadgever, initiatiefnemer, trooster,hulpgever , verbinder,drijvende kracht achter de schermen en onder alle omstandigheden zeer trouw, integer en aimabel.
Atletiek Maastricht heeft onnoemelijk veel aan je te danken.
Bedankt Jacques ,rust zacht .
Jacques, onverwacht en onbedoeld werd je uit het leven gerukt. Oneerlijk en veel te vroeg. We zullen je enthousiasme, humor en bedachtzaamheid enorm gaan missen en wensen je familie en naasten heel veel sterkte met het verwerken van dit verlies…
Onbeschrijfelijk verdrietig nieuws. Heel veel sterkte voor Mieke en de kinderen! Bedankt dat ik je heb mogen kennen!
Wat een aimabel persoon en fantastische verenigingsman was Jacques. Altijd fijn om met hem iets te organiseren, waarbij hij hobbels steeds in alle rust wist te benaderen: ‘Laot mèr goon, ut kump wel good’. Zaterdag nog samen met Mieke genoten van de mooie ren- en wandeltocht. Ongelofelijk! Alle kracht toegewenst aan Mieke, kinderen en kleinkinderen. Ed en Annie
Jacques, zijn vriendelijke blik en aardige woorden zal ik nooit vergeten. Rust zacht Jacques, de hemel heeft een prachtige erbij. Sterkte en kracht voor Kirsten en heel de familie.
Jaques was de vriendelijkheid zelve. Wat een enorm verlies voor jullie, als familie, maar ook voor de club. Te weten dat hij veel betekend heeft voor anderen, geeft jullie hopelijk troost. Daarnaast veel kracht en sterkte toegewenst.
Aan de familie en dierbaren van Jacques,
Ik hoop dat de liefde die jullie voor hem voelen het verlies dragelijk maakt. Heel veel sterkte gewenst.
Zo doe je een leuk loopje vanuit de nachtegaal en dan dit bericht,heel veel sterkte Mieke en familiemiep
Beste familie veel sterkte met dit grote verlies. Jacques was een heel mooi mens. Sociaal, lief, slim, aardig, betrokken en veelzijdig. We zullen hem missen
Hij schreef een klein gedichtje
het had niet veel om handen,
maar het had iets van een lichtje
dat in het donker brandde.
Toon Hermans
Het is zo onwerkelijk dat je er niet meer bent.
We spraken elkaar tijdens evenementen waar je
als vrijwilliger én als supporter altijd klaarstond voor de atleten.
Je was een zorgzaam mens en toonde altijd oprechte interesse in de ander.
Onlangs nog tijdens de Encibergloop regelde je voor een mens met een beperking een medaille.
Een andere keer weer regelde je shirtjes voor asielzoekers waar ik samen mee liep.
Samen met het Toon Hermans Huis en Raoul hebben we destijds de Tunnelrun georganiseerd.
Daarom voor jou Lieve Jacques het gedichtje van Toon.
Ik wens Kirsten en de familie veel Sterkte met het verwerken van dit groot verlies!
Michel Deckers
Ongelofelijk triest.
Een geweldige lieve man met een groot verenigingshart. Ik wens de familie veel kracht en sterkte toe.
Jan Smeets
Niet te bevatten, zaterdag nog een gezellig samenzijn bij de Nachtegaal met een glimlach van Jacques van oor tot oor en dan nu dit bericht!
Kerelhet gaat je goed hierboven!
Heel veel sterkte voor de familie en vrienden!
Voor Jacques waren er geen problemen die je niet kon oplossen.
Verenigingsman in hart en nieren met oog en aandacht voor eenieder.
Woorden schieten te kort.
Mieke, Elke en Kirsten heel veel sterkte met dit groot verlies.
Wat een triest bericht.
Onwerkelijk !!!
Ik wens iedereen die van hem hield veel sterkte en kracht toe.
Met hart en ziel was Jacques betrokken bij de club en al zijn leden.
Ik heb hem pas goed leren kennen tijdens de bevrijdingsestafette. Hij had oog voor iedereen, zo fijn!
Af en toe een praatje en een hart onder de riem. Dat zal ik nooit vergeten!
Jacques, rust zacht! Ik zal je nooit vergeten!
Mieke, Kirsten en Elke, heel veel sterkte met jullie grote verlies!
Jacques, altijd in de weer voor onze vereniging. Welke klus er ook op zijn pad kwam, hij ging er helemaal voor. En, heel kenmerkend voor hem, hierbij nooit op de voorgrond tredend!
Heel mooi dat we gisteren met enkele “oud-strijders” afscheid van je mochten nemen.
Mieke, Kirsten, Elke en verdere familie: veel sterkte bij het verwerken van dit onvoorziene afscheid!
De (hard-)lopers van de voormalige “Hardloopclub Jekerdal-Marathon’86” en nu partieel lid van “Atletiek Maastricht” zijn geschrokken van het gevolg van het noodlottig ongeval van de door velen geliefde en gewaardeerde Jacques Peters.
Ze wensen zijn familie en alle betrokkenen veel sterkte bij het verwerken van dit verlies .
Jammer dat het leven zo plotseling kan eindigen zonder afscheid te kunnen nemen.
Jacques zal altijd in onze herinnering blijven als het gezicht van de bevrijdingsestafette en Atletiek Maastricht.
We wensen de familie heel veel sterkte met dit grote verlies.
Jacques, ik heb altijd diep respect gehad voor jouw tomeloze inzet voor de club. Niets was jou te veel.
En de heerlijke gesprekken/discussies met jou; kon alle kanten op.
Maar er was altijd een oplossing!
Beste familie veel sterkte in de komende tijd.
Jacques, adieu.
Geen woorden voor! Iemand in onze maandagavond-groep omschreef Jacques als een lieve man. En dat omschrijft Jacques in z’n geheel: integer, empathisch, hartelijk en vriendelijk.
Ik heb Jacques pas echt leren kennen tijdens de bevrijdingsestafette in 2019. De toewijding en het enthousiasme waarmee hij de organisatie daarvan in goede banen heeft geleid, waren bewonderingswaardig.
Een prachtig mens heeft ons verlaten.
Mijn oprechte deelneming aan heel de familie. Ik wens jullie heel veel sterkte met dit grote verlies.
Voor de wereld was hij slechts die ene, voor ons (AM)was hij de hele wereld!
Jaques was een allemansvriend en altijd in voor een praatje of wijze raad. Rust zacht Jaques heel veel sterkte voor de familie! Maurice en Marie-José
Ik wens de familie veel kracht bij het verwerken van dit verdriet.
Suzan Delfani
Wat een ontzettend triest nieuws, Jacques was een erg fijne en sociale man met een groot club en atletiek hart.
We gaan hem missen, mijn gedachten gaan uit naar zijn nabestaanden.
Geen woorden voor….het is zo onwerkelijk!
Mieke, Kirsten, Elke, zijn kleinkinderen en iedereen die van hem hield heel veel sterkte met dit verlies.
Ik kende Jacques nog niet zo heel lang maar in die korte tijd heeft hij veel indruk op me gemaakt.
Altijd in de weer, ’n duizendpoot, vriendelijk, hartelijk, aimabel; zo maar woorden die me te binnen schieten.
Mieke, Kirsten en verdere familie, heel veel sterkte met dit verlies.
Jacques, iedereen zal je gaan missen!
Peter Deckers
We konden het heel goed met elkaar
vinden. Daarom is de klap erg groot. De veerkracht en wilskracht van Jacques waren enorm. Het was dan ook een voorrecht om hier vanaf het begin getuige te mogen zijn. Vele tegenslagen de laatste tijd en telkens kwam hij er weer bovenop…beetje bij beetje…zelfs een hele 10 km zaterdag gehaald…en trots dat hij was.
Dan ‘boem’ slaat het noodlot toe. Niet te bevatten. Ons medeleven is intens voor zijn familie, naasten en allen die hem een warm hart toe dragen. Onze gedachten zijn bij jullie. André en Ineke
Niet te bevatten,geloven het nog niet , Jacques heb ik leren kennen tijdens het rennen. mar nog meer tijdens de talloze welke we heel vaak voor de vereniging hebben kunnen en mogen verzorgen als vrijwilliger stond altijd klaar niets te veel en altijd een praatje wij wensen familie alle sterkte toe in deze moeilijke tijd. Het zal nooit meer het zelfde zijn.
Familie Willy en Thea Gulikers
Wat een ongekend aimabele man is van ons heengegaan.
Lieve Mieke.
Wat een schokkend, verdrietig bericht. Ik ken Jacques als een lieve , vriendelijke persoon. Wat zal de club hem missen. Ik denk veel aan jou en je dochters. Heel veel sterkte voor jullie.
Niet te geloven. Ik heb in het verleden vaak contact met Jacques gehad en heb veel waardering voor deze fijne man. Deskundig, aardig en het hart op de goede plek. Sterkte voor Mieke, familie en alle leden van Atletiek Maastricht.
Jacques, wat een vreselijk verdrietig nieuws! Ik kan het niet bevatten. Altijd kwam je even naast me rennen: “Ellis, wil je toch niet iets extra’s voor de club doen”. Je grootste drijfveer was: de estafette (en andere evenementen) laten bestaan en daar waren jonge mensen voor nodig. Ik vergeet dan ook nooit dat moment dat we samen een gesprek hadden bij de Gemeente Maastricht, over die estafette, je werd emotioneel en dat maakte mij duidelijk hoe belangrijk deze run is! Je gaat enorm gemist worden. Veel sterkte aan de familie, Ellis
Wat een triest bericht… Heel veel sterkte aan iedereen om dit verlies te verwerken…
Lieve Mieke,wat een verdrietHeel veel sterkte en kracht wenst ik je toe ook voor je fam.
Denk aan je
Een aimabel mens is van ons heengegaan en zullen hem als zodanig in onze gedachten houden. Wensen Mieke en hun naasten sterkte om dit verlies te dragen.
Tiny en John Machiels
Ik schrik van dit bericht. Ik ken Jacques van de AV34 tijd, ik praat dan over 1984 en later. Hebben samen een aantal bevrijdsestafettes in Frankrijk en Amerika gelopen. Een leuke, vriendelijke, spontane man, altijd klaar voor een praatje. Samen met zijn dochters lid geweest van de vereniging. Een echte vereniginsman. Ik wens de familie veel sterkte met dit verlies.
Zaterdag was je nog in de Nachtegaal. Jacques was zoals altijd met iedereen even in gesprek. En nu dit bericht. Wat een schok, voor iedereen. Ook al kende ik je pas 10 jaar, toch al met vele mooie momenten en herinneringen. Samen, met zijn allen, herinneringen die we maar wat graag bewaren en bewaken in ons hart. Jouw gedachtengoed zullen we levend houden, we gaan je missen. Mieke, Kirsten en familie, heel erg veel sterkte toegewenst.
Carla
Soms is er zoveel wat we voelen
maar zo weinig wat we kunnen zeggen…
Nooit de moed opgeven
ook al is het soms zwaar
De kracht om verder te leven
zeker met en voor elkaar!
Jacques je was een prachtig mens. Je hebt zoveel betekend voor onze club, dank daarvoor. We zullen je gaan missen……
Kirsten en familie heel veel sterkte met dit zware verlies.
Wat een schokkend nieuws, zo een lieve persoonlijkheid.
Wat hebben we een mooie tijd beleefd met de bevrijdingsestafette
Lieve Jacques ik ga je missen
Ik wens Kirsten en de familie heel veel sterkte met dit zware verlies
Marloes Sour